 |
1. Gün - Cebu
Sabah 9 sularında varıyoruz Cebu şehrine. Havaalanına indiğimiz saatlerde Filipinler’in daha önce bulunduğumuz Endonezya’ya göre daha gelişmiş, modern, eğlenceli bir yer olduğunu düşünmeye başlıyoruz. Ancak böyle düşünmek için biraz acele ettiğimizi çok geçmeden anlıyoruz. Zira şehir merkezindeki manzara korkunç. Dilenen çocuklar, yarı çıplak insanlar yerlerde yatıyor, belli ki evleri de buralar. Tüm market ve mağazalarda (ufacık dükkanlarda bile) birden çok güvenlik görevlisi var. Kaldırımlar seyyar satıcılarla dolu. Bunlarla birlikte çevre kirliliği ve yerlerdeki insanlar yüzünden kaldırımlarda yürümek de zor. İnternette yazan birçok güzel yorumdan sonra bu görüntüler çok şaşırtıyor bizi.
 |
| Kaldırımda yaşayan, yolda yemeğini pişiren bir adam |
 |
| Cebu sokakları |
Bir otel bulup eşyalarımızı bırakıyor ve biraz dolaşmak için çıkıyoruz. Şehrin en merkezi yerinde bir anıt içerisinde Magellan Haçı bulunuyor. Magellan 1521 yılında Filipinler'i keşfedip Cebu şehrine ulaştığı zaman bir haç hediye etmiş. İyi ki de yapmış, bu haç da olmasa şehirde görülecek hiç bir şey kalmayacakmış. Bu arada ünlü kâşif Magellan için Cebu şehri dramatik bir yere sahip. Zira buradaki topluluklardan birisinin lideri olan Lapu Lapu ile Cebu yakınlarındaki Mactan'da giriştiği savaşta aldığı bir mızrak darbesiyle hayatını kaybetmiş Magellan. Şimdilerde Magellan'ın ismi şehir meydanındaki devasa haçta, Lapu Lapu'nun ismi ise bir ada ve bir balık çeşidinde yaşıyor Filipinler'de. Lapu Lapu'nun derdi ne imiş Magellan'la diye soracak olursanız; Hristiyanlığı kabul etmek istememiş..
 |
| Magellan haçı (Magellan's Cross) |
Bu şehri pek sevmediğimizi söylememize gerek yok herhalde, fazla kalmaya da niyetimiz yok. O yüzden Pier1’e giderek yarın için Bohol adasına gidecek feribottan bilet alıyoruz. O arada Tourist Information ararken yolumuz bir şekilde karakola düşüyor yer sormak için. Oradaki polis bize çok yardımcı oluyor. Bugünü nerede geçirelim, güzel plaj var mı diye soruyoruz. Lapu Lapu adasında Banio plajı var çok güzeldir, oraya gidin diyor. Lapu Lapu adasına giden feribot Pier3’den kalkıyormuş, orası nerede diye sorunca ben sizi bırakayım diyor. Peki diyoruz, ama dışarı çıkınca anlıyoruz ki polis arabasıyla bırakacak. Çaresiz kabul ediyoruz, suçluları taşıdıkları kamyonetin “suçlu” mahalline yani kasasına oturarak kısa da olsa değişik bir yolculuk yapıyoruz. Yol yakın zaten, kısa sürüyor, birkaç dakika. Vedalaşıp ayrılıyoruz ilk polis arabası deneyimimizden, dileriz tekrarı olmaz.
 |
| Polis arabasının arkasındaki kafeste |
Lapu Lapu adasına vardıktan sonra yeri hiç bilmediğimizden sora sora bulacağız. Gitmek istediğimiz yerin yani plajın adını söyleyince herkes şaşırıyor, pek bilmiyorlar. Durum böyle olunca biz de işkilleniyoruz ama buraya kadar geldik artık, geri dönmek olmaz. Etrafta her zamanki koyu gri duman, pis hava var. Güzel bir plaj nasıl yakında olabilir pek anlamıyoruz gerçekten. Neyse limandan bir jeepney’e biniyoruz. Jeepney’ler bildiğimiz kamyonet aslında, yolcular kasaya biniyorlar, üstü kapalı, yanlar açık, son derece havadar. İnmek için öpücük sesi çıkartıyorsunuz. Parayı da inince şoförün yanına gidip veriyorsunuz.
 |
| Jeepney bizdeki dolmuşun "havadar" versiyonu |
Jeepney’den inince bir de triportöre binmemiz gerekiyor, epey daha gidiyoruz, binalar bitiyor, gecekondular başlıyor, çok fakir yerlerden geçiyoruz, ve tedirginliğimiz iyiden iyiye artıyor, sonunda Banio denen plaja ulaşıyoruz, üstelik girişi paralı. Parayı verip giriyoruz, o manzara hala dün gibi aklımda. Zivt gibi kapkara bir plaj, plaj bile denemez aslında, bildiğimiz çamur. Ama insanlar bu çamura giriyorlar, piknik yapıp oturuyorlar. Tabi biz yaklaşınca tüm gözler bize çevriliyor, buranın bize göre olmadığını anlamamız uzun sürmüyor. Hemen geri çıkıp geldiğimiz şekilde geri dönüyoruz. Tabi bize burayı tarif eden sevecen polis memurunu dönüşte epeyce anmadan geçmiyoruz. Bu kadar ününe rağmen bu Cebu şehri nasıl bilinenden bu kadar farklı inanılır gibi değil. Sonra ki duraklarımız için gidince yer aramak istemiyoruz, bugünden ayarlamak için erkenden otele dönüp Bohol, Boracay, Manila duraklarımız için gerekli ayarlamaları yapıyoruz. Yarın sabah 9:30’da feribotla Bohol adasına gidiyor olacağız.
2. Gün - Cebu -> Bohol
Artık jetlag’e iyice alışmış bedenlerimiz sabah 8de rahatça uyanıyor. Otelde verilen ve artık bu gezinin vazgeçilmezi olan tost ekmeği, tereyağı ve reçelden oluşan kahvaltımızı yaptıktan sonra Superferry’ye binmek için Pier1’e gidiyoruz. Uçağa biner gibi önce check-in yaptırıp koltuk numarası almak gerekiyor. İşlemleri yapıp feribota biniyoruz, gidiş dönüş 15 lira gibi cüzi bir para verip klima olmayan açık hava kısmından yerimizi almıştık. Yolculuk 2 saat sürüyor. Rahat sayılabilecek bir yolculuktan sonra Bohol - Tagbilaran limanına ulaşıyoruz. Dönüş biletimizi ve ertesi gün yapacağımız Bohol adası gezisini ayarlayıp otelimize geçiyoruz. Ada halkının durumu, Cebu’ya kıyasla çok daha iyi görünüyor. Bohol’ün en güzel plajının Alona Beach olduğunu okumuştuk, o yüzden otelimiz de Alona’ya 200 metre mesafede. Dünyaca ünlü bu plaja gitmek için sabırsızlanıyoruz, ancak bu plaj da bizi hayal kırıklığına uğratıyor. Beyaz kumlu olduğu doğru ancak sahil yosunla dolu, deniz berrak değil. Yüzme girişimlerimiz başarısızlıkla sonuçlanıyor.
 |
| Panglao'da kaldığımız otelin bahçesi |
 |
| Alone Beach, Panglao, Bohol adası |
Etrafta tekneler görüyoruz, yakındaki adalara tur yapabileceklerini düşünüp yaklaşıyoruz. Sonunda Virgin Island ve Balicasag adaları için yaklaşık 60 liraya anlaşıyoruz. İlk durak Virgin Island; tam bir cennet görüntüsü, çok küçük bir ada, üzeri palmiye ağaçlarıyla, etrafı beyaz kumlarla kaplı. Malesef etrafını çeviren su çok sığ ve otlarla kaplı olduğundan denize girmek pek mümkün değil. Ada civarında su öylesine sığ ki buradaki tekneler de buna göre özel olarak yapılmış, bir hayli yayvan ve çok az bir kısmı suya batıyor. Buna rağmen bazı yerlerde motoru durdurup küreklerle hareket ettiriyorlar. Derinlik bazen 30 santimetreye kadar iniyor, ve dipte onlarca kırmızı renkte deniz yıldızı görüyoruz.
 |
| Virgin Island |
Sonraki durağımız Balicasag. Teknemiz kıyıya yaklaşık 100 metre uzaklıkta duruyor. Buraya vardığımızda anlıyoruz gerçekten Filipinler’e geldiğimizi. Snorkelleri taktığımız gibi atlıyoruz berrak denize. Deniz altı akvaryum gibi tıpkı. Binbir çeşit deniz bitkileri, rengarenk balıklar, deniz yıldızları bizlere sanki belgesel izliyoruz hissi uyandırıyor. Tam 1 saat snorkelle denizde dolanıp yüzdükten sonra dönüşe başlıyoruz.
 |
| Balicasag |
Akşam üzeri altı sularında Alona Beach’e döndüğümüzde sahile dizilmiş masalarıyla güzel bir görüntü oluşturan balık lokantaları karşılıyor bizleri. Otelde duşlarımızı alıp bu lokantaları gezmeye başlıyoruz. En popüler balık Lapu Lapu. Fiyatları da 7-8 liradan 35-40 liraya kadar çıkıyor. 1 Lapu Lapu, 1 rabbit fish alıyoruz. Ancak tadları çok da hoşumuza gitmiyor. Buradaki balıkları bir türlü sevemedik, bu balıklar da biraz sert, tatsız geliyor. Ancak yiyoruz, çünkü o kadar para verdik, ve açız :) Yemeğin ardından sahilde tekrar dolaşmaya başlayıp açık havada, sahilde canlı müzik yapan bir gruba rastlıyoruz. Bizi anında içine çeken bir müzik. U2, Queen, Nirvana çalıyorlar, mest olmuş vaziyette saatlerce dinliyoruz. Işıl ışıl olan plajın ışıkları teker teker sönmeye başlarken biz de istemeye istemeye ayrılıyoruz plajdan. Alona kumsalında, Panglao adasında, Bohol yakınında, Filipinlerdeyiz.
 |
| Alona Beach, akşam üzeri, masalar hazırlanmış |
 |
| Alona Beach, kumsalda ışıklandırılmış restoranlardan birisi |
 |
| Filipinler'de balıklar da renkli |
3. Gün - Bohol
Sabah tur onbirde başlayacak, o zamana kadar sahile iniyoruz. Sahil yine yosunlu ancak bu sefer deniz daha berrak. En azından açılıp yüzebiliyoruz. Saat onbir olmadan şoförümüz gelmiş, bu tur için 90 liraya anlaşmıştık. Onbirden akşam beşe kadar sürecek. Buradan, yani Panglao’dan alacak, akşamsa Tagbilaran’a bırakacak. İlk durak Loboc’ta tarsier denilen hayvanların tutulduğu yerler. Tarsier, sadece bu adada yaşayan ve en küçük primat olduğu söylenen bir hayvan. Burada kafeste tutulduğundan pek görmek istemiyoruz ancak başka türlü görme şansımız olmadığından mecbur kalıyoruz. Bu hayvanlar doğadan alınıp bu kafeslerde yaşamaya zorlandığından nesilleri tehlike altında. Gerçekten kötü koşullardalar, ancak çok ama çok güzeller.
 |
| Tarsier |
Ardından Loboc nehrinde büyük bir tekneyle bir gezinti ve bu gezinti eşliğinde yenen açık büfe bir yemek bizleri bekliyor. Biraz pahalı, yemekler de çok güzel değil ancak bu tropikal adadaki bu nehirde gezi doyumsuz. Bindiğimiz bot bir yerde duruyor ve yerliler (yaklaşık 30 kişiler) yerel şarkılar söyleyip dans etmeye başlıyorlar; çok keyifli.
|
| Loboc nehri, yemekli teknelerden biri |
 |
| Nehir kenarında gösteri yapan bir yerli grup |
Tekneyle başladığımız yere dönüyoruz, sonra ki durak Bohol adasına asıl geliş nedenimiz olan dünyaca meşhur Çikolata tepeleri, nâm-ı değer Chocolate Hills. Yarım küreye benzeyen şekilleri nedeniyle bir Amerikalı çikolata markasının ürettiği çikolatalara benzediği için bu isim verilmiş. 1268 tane bu şekilde tepe olduğunu söyledi rehber. Turistler için "düzenlenen" bir tanesinin tepesine çıkıp etraftaki yüzlerce benzer tepeciği izleyebiliyorsunuz. Bu tepelerin nasıl oluştuğunu bilim adamları hala net olarak açıklayamıyorlarmış. Zira tamamen düz bir alanda bulunan, birbirine çok benzeyen, şekilleri neredeyse yarım küre gibi olan, üzerleri tamamen ağaçlarla kaplı yüzlerce tepecik mevcut. Bu tura para vermeden bu tepeleri gezmek isterseniz Tagbilaran otobüs terminalinden Carmen otobüslerine binmeniz gerekiyor. Otobüsler açık hava denilen cinsten, biraz kalabalık ve biraz da sıcak haliyle, haberiniz olsun. Tepesine çıktığımız çikolata tepesinden onlarca fotoğraf çekip türlü maymunluklar yaptıktan sonra dönüşe geçiyoruz.
 |
| Çikolata tepeleri |
 |
| Türlü maymunluktan yalnızca biri |
Dönüşte ilk olarak man-made forest denilen yerde duraklıyoruz. İnsan yapımı, çok sık, çok yüksek ağaçlar güneş ışığının yola düşmesini engelliyor. Ortam neredeyse karanlık, kasvetli, nemli. Ormanın içine biraz girdiğimizde 2 kediyle karşılaşıyoruz, ormanda kedi görmek son beklediğimiz şey. Yakın olduğumuz halde kaçmayıp bize bakıyorlar soran gözlerle. Rahatsız ettiğimiz için özür dileyip uzaklaşıyoruz. Son istasyon nehrin üzerinde bir yaya köprüsü. Tamamen bambulardan yapılmış ve her adımınızda sallanıyor. Nehirden yüksekliği 5 metre kadar, her yer ağaçlarla kaplı, güzel bir görüntü.
Dönüş yolu 1 saat kadar sürüyor. Dönüşte şoförümüz bizi Sill Inn diye bir otele getiriyor Tagbilaran’da. Paramızın bir kısmı komisyona gidiyordur herhalde ama bu sıcak havada yer aramak istemiyoruz. Eşyalarımızı bırakıp biraz gezinti, yemek, internet, alışveriş gibi ihtiyaçlarımız için dışarı çıkıyoruz. Yarın sabah 7:05 feribotuyla Cebu’ya geçip 12:30’daki Caticlan(Boracay) uçuşunu bekleyeceğiz.
4. Gün - Bohol -> Cebu -> Caticlan -> Boracay
Sabah erkenden kalkıp limana geldik, yolculuk yine keyifli, çünkü ne tarafa dönseniz bir ada çıkıyor karşınıza. İki saat sonra Cebu’dayız. Vakit kaybetmeden havaalanına gidiyoruz. Cebu - Caticlan uçuşu bir saatten az sürüyor. bir saate yakın gecikmeyle kalkan uçağımız üç sularında Caticlan’a ulaştırıyor bizi. Burası çok küçük bir havaalanı, pisti de kısa olduğundan yalnızca küçük jetler uçuyor.
 |
| Caticlan Havaalanı |
Beş dakikalık bir yürüyüşle havaalanından, Boracay botlarının kalktığı limana geliyoruz. 1.5 lira bilet, 3 lira çevre vergisi, 2 lira da işletim vergisi vererek bota biniyoruz. Altı üstü beş altı lira para almak için fazlaca gereksiz prosedür sanki. On dakikalık kısa bir yolculuğun ardından Boracay limanına ulaşıyoruz, oradan da tuttuğumuz bir tricycle ile ikinci istasyona gidiyoruz. White Beach’in en merkezi yeri 2. istasyon ve her yere yakın ama doğal olarak daha kalabalık ve kirli. 42 liraya bulduğumuz sıradan bir otel odasına eşyalarımızı bırakıp yüz metre ilerideki sahile gidiyoruz. Boracay, çok küçük bir ada olmasına karşın otelleri, restoranları, alışveriş imkanları bir hayli gelişmiş. Bu gelişimini büyük ölçüde dünyaca ünlü White Beach’e borçlu. Plajı ve denizi görünce büyüleniyoruz. Bembeyaz kumlar, berrak deniz, tropik ağaçlar müthiş bir bütünlük içinde gözlerimizin önünde uzanıyor. Deniz çok yavaş derinleşiyor, su sıcaklığı çok ideal ve ıslak sezonda olmamıza karşın hava da çok güzel. Denizin, plajın tadını çıkarıp, white beach’i boydan boya geziyoruz. Özellikle bu mevsimdeki şiddetli rüzgardan yararlanan yelkenler sahil boyunca sıralanarak rengarenk görüntüler oluşturuyorlar.
 |
| White Beach, Boracay Adası |
Akşam burada da plaja sandalyeler, masalar konuluyor, palmiye ağaçları ışıklandırılıyor ve kumsal bir anda yeryüzünün en romantik akşamlarından birini sunuyor bizlere. İki "normal" erkek olarak bu romantizmden yeterince faydalandığımızı söylersek kendimize haksızlık etmiş oluruz :)) Balıklar Panglao adasındakilerden çok da farklı değil, o yüzden akşam yemeğini bir Moğol restoranında yiyoruz. Bir miktar sahildeki sayısız canlı müzik mekanlarında dolaştıktan sonra otelimize dönüyoruz.
 |
| Boracay'dan akşam manzaraları |
5. Gün - Boracay-> Caticlan -> Manila
Sabah uyanıp havanın kapalı olduğunu gördüğümüzde biraz endişeleniyoruz, çünkü bu aylarda adada sık sık tayfunların görüldüğünü okumuştuk. Zira bir bot yolculuğu yapıp havaalanına ulaşmak ve ardından da küçük bir jetle Manila’ya uçmak bugünkü planlarımız arasında. Havanın açacağı umuduyla sabah erkenden sahile iniyoruz. Onbire kadar sahilde kalmak istiyoruz ancak saat 10 gibi yağmur atıştırmaya başlayınca bir an önce otele dönüp hazırlanmaya karar veriyoruz. Zira özellikle bot yolculuğu yağmur ve fırtınada riskli olabilir, bot iptal edilirse uçağa da yetişemeyiz. Duştayken bastırıyor sağanak yağmur, gürültüyü duymamak imkansız. Bu yağmurda botun kalkması mümkün değil. Daha sabah denize girdiğimiz bu cennet adaya tam bir saat boyunca bardaktan boşanırcasına yağan yağmur hız kesince biz de hızla ayrılıyoruz otelden. Kahvaltı yaptığımız kafe sahibi bizim için bot şirketini arıyor ve seferlerin devam ettiğini öğrenerek rahatlıyoruz. Geldiğimiz şekilde limandan bota biniyoruz, ufak bir bot olmasına karşın bir televizyon var içinde, ancak gelirken de giderken de aynı film başlatılıyor kalkışla birlikte. Fakat ilginç olan şu ki bot yolculuğu sadece 10 dakika kadar sürüyor, neden bu filmin ilk 10 dakikası gösteriliyor pek anlam veremiyoruz. Kısa süre sonra Caticlan’dayız, zaten ufak bir yer havaalanı da limana çok yakın, hafifçe yağan yağmur altında güzel bir yürüyüşle varıyoruz alana. Uçuşumuz için epey erken geldiğimizden bir önceki uçağa aldırıyoruz uçuşumuzu, zaten o da yaklaşık 1buçuk saat gecikmeli kalkıyor, artık bizim için sıradan bir durum bu Filipinler’de. Boracay - Manila uçuşu güzel bir yolculuk çünkü 7000’den fazla adadan oluşan bir ada ülkesi olan Filipinler’i yukarıdan izlemek çok keyifli.
Manila gökdelenleri, rezidansları ve alışveriş merkezleriyle gelişmiş bir şehir imajı verirken, başınızı gökyüzünden yere indirdiğinizde aynı çirkin trafik, gürültü, kirlilik, seyyar satıcılar ve mutlak bir fakirlik göze çarpıyor. Akşam yemeğinden sonra Filipinler gezimizin son gününe hazırlanmak için Ermita bölgesinde tuttuğumuz otelimize doğru yollanıyoruz. Her yer strip barlarla dolu, yolda kolumuza yapışan vücut emekçisi kadınlar “You like me” diye soruyorlar. Tanrı bu ülkede güzellik hakkını daha çok doğadan yana kullanmış gibi görünüyor, soruları cevapsız bırakıp otelimize dönüyoruz. Güneydoğu Asya’nın en güzel ülkesinin başkentinde, Manila’da, gezimizin son gecesindeyiz.
6. Gün - Manila -> Dubai -> İstanbul
Sabah sekiz sularında uyanıp kahvaltımızı malûm menüyle yaptıktan sonra otelden ayrılıyoruz. Hafiften yağmur yağıyor, şehrin Ermita denilen merkezi bir yerinde kaldığımızdan ve zaten böyle bol binalı başkentlerden hoşlanmadığımızdan yürüyerek çevreye sadece bir göz atmak niyetimiz. Ermita’dan kuzeye doğru Intramuros denilen ve İspanyol sömürge zamanından kalan bölgeye gitmek ilk amacımız. Yolda yağmur biraz daha hızlanınca şemsiye satın alarak yolumuza devam etmek durumunda kalıyoruz. Bu tür tropik iklimlere giderken yağmurluk gibi koruyucu giysiler çok da mantıklı değil, çünkü yağmur genellikle kısa sürüyor ve o yağmurluk ıslak haliyle size yük oluyor, o yüzden en güzeli ufalıp çantaya sığabilen bir şemsiye. Yolda Rizal Park çıkıyor karşımıza, bir hayli geniş ve birçok kahramanın heykelleriyle süslü. En büyüğü Magellan’ı ölüme sürükleyen milli kahraman Lapu Lapu’ya ait olan heykel.
 |
| Rizal Park'ta bulunan Lapu Lapu heykeli |
Yola devam ederken turistik gezinti için kullanılan bir at arabası sürücüsü bize iki saat sürecek China Town, Intramuros gezintisi için 50 peso yani yalnızca 2 lira teklif ediyor. Emin misin diye sorunca da evet, 50 peso diyor, biz de epey garipsemiş olsak da peki deyip fayton gezimize başlıyoruz. Bizi önce Rizal Park etrafında dolaştırıp sonra Presidential Palace’a götürüyor. Bu esnada Pasig ırmağı üzerinden geçerken 1950’de Amerikalılar tarafından yapılmış çelik bir köprüden geçiyoruz.
Ardından kalabalığı, keşmekeşiyle dünyanın en büyük Çin mahallelerinden biri olan Manila China Town’u gezdiriyor sürücümüz. Sonra da Manila Katedrali civarında parayı istiyor ve 50 dolar diyor. Böylesi bir saçmalığı tahmin ettiğimizden sakin bir şekilde itiraz ediyoruz, zira teklif ettiğinin neredeyse 50 katı para istiyor. Diyor ki 50 peso ile sadece atla fotoğraf çektirebilirsiniz, 2 saatlik gezi 50 peso olur mu. Bizce de olmaz ama bu parayı teklif eden kendisi, anlaşılan bu şekilde yüzlerce turistten fazladan para almış. Gitgide 50 dolardan düşüyor, 30, 20... Bizse hiç bir şekilde pazarlığa yanaşmıyoruz, gerekirse polisi arayacağımızı söylüyoruz. Bundan sonra bizden fazla para alamayacağını anlaması daha kısa sürüyor ve 50 pesoyu alıp çok sinirli bir şekilde uzaklaşıyor. İki saatlik faytonlu Manila gezisi nasıl 1 dolara yapılır, cevabı bu işte :) Ardından Manila Katedralini ve St. Agustin kilisesini ve civarı dolaştıktan sonra bir taksiyle anlaşıp bizi dünyanın 4. büyük alışveriş merkezi olan SM Asia Mall’a götürmesini istiyoruz.
Asia Mall gerçekten büyük, tamamını gezmek olanaksız zaten. Ancak fiyatların ve çeşitliliğin Türkiye’den farkı yok, o yüzden alışveriş için gidilmesini önermeyiz. Biraz vakit geçirip biraz erken de olsa havaalanının yolunu tutuyoruz, erken gitmekle iyi yapmışız, çünkü kırk dakika kadar sürmesi gereken otobüs yolculuğu yaklaşık iki saat sürüyor. Bazen biraz aşırı garantici olmanın yararlarını görüyoruz. Ülkeden ayrılırken yaklaşık 17 dolarlık çıkış harcı ödeniyor. Neredeyse bir gün boyunca yolda olacağız, 6 saatlik Dubai beklemesiyle birlikte.
Filipinler, tahmin ettiğimizden, okuduğumuzdan çok farklı çıktı. Hayal bile edilemeyecek fakirliğe karşın insanların yüzünden güleryüz eksik olmuyor. Bu fakirliğe rağmen hiçbir aksi davranışla, ters bakışla, yanlış bir hareketle karşılaşmadan ayrılıyoruz aralarından. Bir çok övgü alan Palawan adasına uğrayamadan, Manila’nın kuzeyindeki Kuzey Luzon denilen dağlık bölgeyi göremeden dönüyoruz. Geri dönüş için nedenimiz kalsın diye...
0 yorum :
Yorum Gönder